शहरात भूक

साध्यासाध्या गोष्टींही 

वडील खूप गूढ पद्धतीने सांगायचे 

"बेटा! या देशात लोक उपाशी मरतात 

आणि कवीही"

आम्ही हसायचो - ते नाराज व्हायचे

गावात शेतं होते आमचे 

बाग होती, बागेत पिढीजात आंबे-जांभळं 

विहिर, तलाव तुडुंब भरलेले 

कुटुंब - शेजारी सगळेच 

मग कसं समजू शकलं असतं वडिलांचं बोलणं!

आता शहरात 

जरा जास्तच लागते भूक

गळा जरा अधिकच कोरडा पडतो 

आम्हाला आठवतात शेतं 

कुटुंब - शेजारी आठवतात 

मन हरणासारखं पळू लागतं गावाकडं 

पण आता कुठंय 

आमचं ते पहिल्यासारखं गाव 

कुटुंब-शेजारी-बाग-बगीचा-सावली! 

तरीही वाचकांनो!

गावात वडील आहेत, आई आहे आमची

जिथं वडील आहेत तिथं भरकटणं नाहीय

जिथं आई आहे तिथं भूक नाहीय

- मूळ हिंदी कवी : गोरख पांडे 

(अनुवाद : संदीप शिवाजीराव जगदाळे)
(छायाचित्राचे कॉपीराईट : विकास खोत)